Bir tünel gibi hayatımız kıvrımlar arttıkça ışığı bekleyen gözlerimiz hep karanlığı görüyor. Umutsuzluk eline geçiriyor yüreğimizi yoğuruyor, hırpalıyor, çizip çizip tuza basıyor. Oysa her tünelin sonunda ışık galip gelir. Pes edenler karanlıklarda yapayalnız kalır. Çaresiz ve kimsesiz. Hedef belli ışığa ulaşmak öyle ya da böyle ulaşılacak, öyleyse umutla, hevesle yola koyulmalı.
Sevgilerimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder