Mazı; Bodruma bağlı olmasına rağmen onun karmaşasının, gürültüsünün aksine sessizliği, sakinliği, bakir doğayı bulabileceğiniz bir yer. Tüm mekanlar dolu olduğundan biz çadır kurduk. Harikaydı: denizin kıyısında dalgaların sesiyle uyuyup, denizle gözünü açmak. Deniz suyuyla yüzünü yıkamak. Saate bakmadan , günün adını bilmeden günlerini geçirmek. Sanki günümüzün koşturmasının durduğu bir yer. Saatlerin pilinin bittiği, sadece güneşin konumuna bakarak zamanı tahmine dayalı bir hayat. Böyle yaşamayı ne kadar unuttuğumuzu hatırladım. Ne keyifliymiş bu böyle. Aynı bir çocuk gibi oyuna dalıp saati unutmak. Denizin kenarında kimsenin olmadığı koyda; deniz suyuyla domatesi yıkayıp, çakıl taşı üzerinde servis yapmak. Ne çok tüketime alışıp, ne çok prosedür oluşturmuşuz kendimizi boğan. Oysa ne kolaymış karın doyurmak (Deniz kenarında hurma sahilindeki kaya cafenin hamburgerini tavsiye ederim) , eğlenmek, huzurlu yaşamak. Hatırlamak ve bir daha unutmamak dileğiyle.
sevgilerimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder