İzmir fuarı açıldı. Oğlumla cumartesi gittik. Küçükken kirada oturduğumuz zaman komşumuz kendi kız kardeşi ile beni de götürmüştü. Nasıl sevinmiştim anlatamam. O kocaman lunapark oyuncakları, ışıklar büyülemişti beni. Oyuncaklar mı büyüktü, yoksa ben mi çok küçüktüm? Ne çok sevaba girmişti komşum. Şimdi böyle komşuluklar da böyle fuar heyacanları da yok. Kim aldı bizden bu güzel duyguları? Neden kimse itiraz etmedi? Bir çocuğu mutlu etmeyi ne zaman ondan yararlanma iğrençliğine dönüştürdük? Hep mi böyleydik, yoksa sadece şimdi mi görünür olmuştu? Böyle kötü olaylar mı arttı ya da haklarımızın farkında olduğumuzdan daha mı çok baş kaldırrır olmuştuk? Neyse fuara dönelim. Bence gene de güzel dönme dolaba binin, stantları bir gezin derim en azından fuarımıza sahip çıkmak için.
sevgilerimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder