Bazen yüreğin ezilir. Tarif etmek
istersin yaşadıklarını kocaman bir nefes alırsın ama dökülmez kelimeler
dilinden. Çünkü bu halin bir kelamı yoktur hayatta. Mavi gök duymamıştır böyle
sözler, pırıl pırıl güneş habersizdir durumlardan, sessizce baharı müjdeleyen
bademlere bu dertler uğramamıştır. Annesinin peşinden koşan kuzunun umurunda
değildir emeceği süt dışında kalan hiçbir şey. Kırlarda yağan çiğ taneleri,
eriyen karlarla dolan dereler fısıldar kulağınıza kış bitti vadettiğim bahar
kapında…
Vaadler de, renkler de, umut da
hep vardır aslında nefes aldığımız her dakikada. İzin vermeyin güzel
dakikalarınızı kimsenin çalmasına. Yalnız geldiniz yalnız gideceksiniz. Sadece
odağınızda kendiniz olsun. Hayatınızda yer alan diğer her şey biraz ders, bir
tutam şükür, bir yudum tevekkül içindir. Fark edin ve fark ettikçe özgürleşin,
koparın sizi bağlayan zincirleri…
Güzel bilekleriniz rahatlasın,
kalbinize ışık dolsun, ciğerleriniz taze nefesle baharı hissetsin. Sevgi
damarlarınızda gezerken, önüne çıkan öfkeyi, hırsı, yenilgileri, korkuları
silip süpürsün. Hadi hissedin ve bırakın kendinizi bu duyguya. Düşünmesi bile
yaşadığınızı düşündürüyor ve bir tebessüm yüklüyor değil mi yüzünüze? Gelin
tadını çıkarın bu duygunun ve rahatlığın. Açın camı taze bahar havası
iyileştirsin yaralarınızı.
Sevgiler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder