Doğan Cüceloğlu’ nu neredeyse
bilmeyen yoktur. O bize psikolojiyi tanıttı. Bunu yaparken de hep halkın
anlayacağı dili kullandı. Güleryüzü ve samimiyeti ile süsledi anlattıklarını.
Bilmediğimizi ve bu hataları o yüzden yaptığımızı, içimizde yaralı ve sarmalanmayı
bekleyen bir çocuk olduğunu bildiğinden bizlere merhametle yaklaştı.
Hiç tanışmasak da içimdeki çocuk;
ona hep destek olan bir canı kaybettiğinin farkındaydı. Bir damla göz yaşı
damladı masumca gözümden. Emeğine, yaşadığı hayata, gayretine, kendini hep
geliştirmesine ve yaşına rağmen cesaretle konfor alanından çıkmasına hayran
olmamak imkansız. Bir Anadolu sevdalısı, bir toplum gönüllüsü, güleryüz elçisi
geçti Dünyadan birçok eser, söz, sorgulayan bir tavır bıraktı ardında. Kimsenin
göremediği içimdeki çocuğu o gördü ve önemsedi. Onun keyfini yerine getirmek
için bir savaşçı gibi gayret etti. Ona uygun eğitimciler yetişsin diye
Öğretmenlere destek oldu. Evlilikler daha huzurlu olsun, doğru insanlar
seçilsin diye eserler hazırladı. Yurtdışı deneyim ve teorilerini Anadolu
insanına uygun dilde anlattı.
Emeği çoktur bizlerde. Allah razı
olsun. Mekanı cennet olsun. Son
kitabında dediği gibi ben de içimdeki çocuğa VAR MISIN? Biz de onun için bir
şey yapalım dedim. Hem istemezdi sadece sızlanmamızı biz de bir şeyler yapalım
dedim ve kalktım bir çiçek diktim onun adıyla. Can’ ı hep yaşasın diye. Hadi
siz de silin gözünüzün yaşını ve çıkın konfor alanınızdan hepimizin
yapabilecekleri mevcut sadece hatırlamaya ihtiyacımız var.
Sevgiler…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder