SIVALAR

BİR GÜN SIVALAR DÖKÜLÜR.

İçinde başka şeyler varken üstünü kapatırsın. İçindeki gerçek amaçların, kötü düşüncelerin, kıskançlıkların görünmesin diye herkesi kandırır kat kat sıvarsın gerçek yapının üzerini.

Kazandım sanırsın, kandırdım, enayiyi sömürdüm, elindekini kolayca aldım. Ağzını bile açamadı dersin. Sessiz kalışını haksızlığından sanırsın. Edebi bilmezsin ki edebinden sustuğunu anlayasın. Kıvranırsın menfaat için ananı, babanı, çocuğunu, umutlarını, yarınlarını, insanlığını satarsın bir anlık kazandım hırsı için. Kazanırsın doğru da kaybettiklerini hiç görmez perdeli gözlerin. Sancılar girer karnına birini kandıramadım bugün, kazançlarım az kalacak diye. Ama bir gün dökülür sıvalar.

Çırılçıplak kalır kötülüklerin. Kaçacak yer arar bulamazlar. Durun ben güçlüyüm aslında, param var, tanıdıklarım mevkili dersin. Avazının çıktığı kadar bağırırsın ancak herkes sağır olmuştur ve duymaz seni.

Oysa değmez bir çocuğun gözündeki yaşa, bir sevgilinin gönlündeki cam kırıklarına, bir fakirin son lokmasına, bir yetimin boynunu büküşüne. Gel unutma insanlığını. Ezdirme güzel duygularını silkelen ve at üzerinden tüm kötü düşüncelerini. Sadece kendine odaklan daha iyi, daha faydalı, daha erdemli nasıl olurum buna kafa yor. Yoksa çevrendeki insanlar, yüzler hep değişir ve değişen her kişide şimdi kiminle uğraşacağım. Kime kusacağım kötülüklerimi ve rahatlayacağım diye aranırsın. Çık bir dağa haykır içindeki kötü düşünceleri, kus içinden, kara bulutlar gibi nefesinle gittiklerini düşün yerine sadece sevgi, merhamet, umut koy.

Sevgilerimle…